Կար չկար մի կախարդական դդում կար։Նա ապրում էր կախարդական ավտոմեքենայի մեջ։Նա ուներ փայտիկներից ձեռքեր։Նշեմ, որ կախարդը նրան կախարդել է։ Այդ դդումը շատ պստլիկ-ճստլիկ էր, նա մենակ մայրիկ ուներ։ Նրա գույնը շատ հետաքրքիր էր։Դդումը ուներ մի շատ հետաքրքիր կախարդական փայտիկ։Դդումի գույնը կարմիր է,մի քիչ էլ կապտագույն։Այդ դդումը շատ բարի էր ,մի քիչ էլ չարաճճի և հոգատար։Նա շատ էր սիրում ուտել որդեր,թրթուներ և այլն։Նա գնում էր նկարչության,նա կարողանում էր շատ լավ նկարել ոնցոր նրա նկարները իսկական լինեին։Նա ամենից շատ սիրում էր նկարել ծաղիկներ,բնություն,անտառներ։Նա մի քիչ էլ կարողանում էր քանդակել։Դդումը ուներ երկու ականի հեծանիվ։Հեծանիվը նրա չափից մեծ էր ու դդումը չեր կարողանում վարել այդ հեծանիվը։Նրան մայրիկն էր սովորեցնում վարել հեծանիվ, բայց նա չեր ուզում սովորել,իսկ երբ հասկացավ որ նա զբաղմունք չունի սկսեց փորձել։Նա հոգնել էր վարելուց, բայց հենց որ փորձեց և ստացվեց այդ օրվանից կախարդական դդումը մենակ երկու ականի էր վարում։և ահա եկավ ձմեռ 2020թ.։Դդումի ամենասիրելի ամիսն էր։Երբ ձյուն եկավ, նա դուրս եկավ կախարդական ավտոմեքենայից։ Գնաց ձնեմարդ պատրաստելու և ձնագնդի խաղալու։ Նա մենակ չեր կարողանա մեկ օրում պատրատել ձնեմարդ։
Նարե Մելքոնյանի բլոգ 