Առավոտը մի տարօրինակ մոլորակի վրա։

— Առավոտը այնքան լավ է այս տարօրինակ երկրում, բայց եթե մարդիկ գնան իրենց մոլորակ ու եթե էլ հետ չվերադառնան, իսկ ես մենակ կմնամ — ։

Նա վախենում էր այդ մտքից․

Եկավ գիշեր և մի մայրիկ ուներ մի տղա անունը Մխիթո, մայրիկը ամեն գիշեր հեքիաթ էր պատմում երկրի վրա պատահած ամեն մի մանրուք և սկսեց

— Մի օր երկրի բոլոր բնակիչները հավաքվեցին, որպեսզի որոշեն քաղաքի անունը, նրանցից մեկը ասում էր եկեք այս քաղաքի անունը դնենք <<Ոզնու քաղաք>>, իսկ մյուսները ասացին ոչ այդպեսև այդպես շարունակ։ Երկար մտորումներից հետո նրանք այդ քաղաքի անունը դրեցին <<Իռանլո>>, որովհետև․․․ —

Մայրիկը տեսավ, որ Մխիթոն արդեն քնել էր մայրիկը չեր սիրում առավոտը, որովհետև ամեն առավոտ մայրիկը պարտավոր էր Մխիթոին տանել դպրոց, իսկ ինքը տունը մաքրել, ճաշ եփել և այլն և այլն, բայց Մխիթոն շատ-շատ էր սիրում առավոտը։ Երբ մխիթոն գնաց դպրոց առավոտը նեղացավ մայրիկից և առավ լեզու, բերան, քիթ, ականջ, աչք և ունք։ Առավոտը հարցրեց․

— Ինչու ես ուզում, որ ամբողջ օրը լինի գիշեր —։

Ես իմացել եմ, որ քո անունը Կառլա է։

Մայրիկը հարցրեց․

— Ով է խոսում և ով տվեց իմ անունը —

Առավոտը պատասխանեց․

Երբ առավոտը ուզում էր ասել ես․․․ և նրանց խոսակծություն դադարեց, որովհետև առավոտը ոտնաձայներ լսեց և նա հետ քաշեց իր լեզուն, բերանը, քիթը, ականջը, աչքը և ունքը։ Ահա եկար իմ տղա, բայց ինչու այսքան շուտ, Մխիթոն պատասխանեց․

— Մենք այսօր ոչ թե դաս արեցինք այլ ճամփորդեցինք դեպի <<Անհետացածների տաճար >> —

Մայրիկը զարմացավ, մայրիկ ինչու զարմացար ախր այնտեղ դու շատ-շատ ես եղել, այդ մասին դու ինձ պատմել ես։

Մայրիկը չհիշելով տղային․ ասաց

— Այո հիշեցի, բայց դու այնտեղ ի՞նչ տեսար —

Մխիթոն պատասխանեց․

— Մեզ ասացին, որ այնտեղ կար մեկ հատ թեյնիկ, եթե այն փչես միջից ջին դուրս կգա —։

Լավ։

Մխիթո դու գնա ճաշ կեր, Մխիթոն ուրախ-ուրախ գնաց ճաշ ուտելու։

Եվ նորից առավոտը կանչեց, Կառլա դու պետք է գնաս այդ տաճար, որովհետև այնտեղի թեյնիկներից մեկը կախարդական է, դու գնա այդ տաճար փչիր․․․, բայց ես ինպես իմանամ որն է կախարդական։

Այնտեղ կա մի թեյնիկ որը բոլորից շատ է տարբերվում նաև այդ թեյնիկի վրա գրված է կախարդական բառեր, դրանք ասա և թեյնիկը փչիր։ Մայրիկը Մխիթոյից թաքուն գնաց դուրս նստեց երթուղային և գնաց այդ տաճար հենց որ հասավ տեսավ այդ ամենգեղեցիկ թեյնիկը տեսավ որի վրա գրված էր կախարդական բառերը և ասաց այդ բառերը․

<<Սեզամ-պեպալ>>։

Եվ փչեց ինչպես ասել էր առավոտը։

Եվ հայտնվեց մի ջին ինչ երազանք ես ուզում։

Մայրիկը․ ասաց

— Ես ուզում եմ, որպեսզի առավոտ չլինի, որովհետև ես էլ չեմ ուզում տան գործեր անել —։

Ջինը պատասխանեց․

— Բայց այդպիսի բան հնարավոր չի մենակ եթե գիշեր լինի․․․ —

Ինչու կանգ առար

Ջինը պատասխանեց․

— Որովհետև ես չգիտեմ ինչ կլինի եթե միայն գիշեր լինի միայն գիտեմ, որ ամբողջ տարին չի կարող լինի գիշեր —

Եթե այդպես է ուրեմն․․․։

— Մայրիկը նորից փչեց կախարդական լամպը,