մայրենի

Ես մայրենի լեզուն շատ եմ սիրում։ Ես այս տարի շատ բան եմ սովորել մարենի լեզվից։ Անցել ենք արևմտահայերեն առակներ, հականիշներ, հոմանիշներ, առակներ, դարձվածքներ և այլն։ Ես առհասարակ շատ եմ սիրում իմ լեզուն։ Ընկեր Արևիկի հետ անցանք տարբեր հետաքրքիր և զվարճալի առակներ։ Ես այս տրի ևս շատ բան սովորեցի մայրենի լեզվից։ Ես այս տարի զարգացրի բառապաշարս։ Գրեցինք տարբեր ստեղծագործական աշխատանքներ, շարադրություններ։ Արել ենք նաև բառքամոցիներ, ֆլեշմոբեր և քննարկել ենք տարբեր առակներ։ Ես այս տարի ևս շատ բան սովորեցի և հետաքրքիր դասեր ունեցանք ընկեր Արևիկի հետ։  

Ես այս նամակը գրում եմ իմ ամենամոտիկ ընկերուհուն։ Նրա հետ շփվում եմ արդեն համարյա երեք տարի։ Նրան շատ եմ սիրում և կիսվում նրա հետ։ Մենք բավականին շատ բաներ գիտենք իրար մասին։ Ես չեմ ուզում նրանից հեռանալ։ Նա իմ ամենամոտ ընկերուհին է։ Նրա հետ շատ զվարճալի է և հետաքրքիր։ Բոլոր ակնթարթերը նրա հետ դառնում է րոպեներ։ Ես նրա հետ շփվում եմ իր բարության համար։ Նա ունի թույլ կողմեր, բայց դա ինձ չի անհանգստացնում։ Ես նրան շատ եմ սիրում և պատրաստ եմ ամեն բան հանուն նրա։ Նրա հետ կիսվում եմ և ուտելիքով և գաղտնիքներով։

Նարեից Միլենային

Գրել տրված բառերի նույնարմատ հականիշները:

հայոց լեզու

Հայոց լեզու

Որոշ մարդիկ գեղեցիկ են արտաքուստ, բայց ոչ ներքուստ։ Նրանք կարծում են, որ եթե գեղեցիկ լինեն արտաքուստ նաև կլինեն գեղեցիկ ներքուստ։ Մարդիկ կան որոնք տգեղ են արտաքուստ, բայց գեղեցիկ են ներքուստ։ <<Փրկենք մեր աշխարհը մեր գեղեցկությամբ>> մարդիկ այս նախադասությունը սխալ են հասկանում և դրա համար օգտագործում են արհեստական ճանապարհը։ Պետք է այնպես անել, որ մարդիկ ընդունեն ձեր իսկական գեղեցկությունը։ Պետք չէ ձևանալ ուրիշ մարդ, նմանվել ուրիշներին, դառնալ նրանց պես։ Մարդիկ գեղեցկությունը սխալ են հասկանում։ Եվ դառնում են այլ մարդ։ Աստված տվել է այնքան գեղեցկություն ինչքան պետք է։ Մարդիկ կոսմետիկ միջոցներով փակում են իրենց գեղեցիկ դեմքը։

Եղեք գեղեցիկ

1.Տրված մակբայները(մակբայն՝ իբրև խոսքի մաս, բնութագրվում է նրանով, որ ցույց է տալիս գործողության հատկանիշ և հատկանիշի հատկանիշ) գրեցեք համապատասխան տեղերում:

Հայոց լեզու

Բացատրիր ՝ ջերմեռանդ, աստվածավախ բառերի նշանակությունը։

Հայոց լեզու

Կար մի մարդ նրա անունը Արարատ էր։ Նրան ոչ ոք չէր սիրում անգամ նրա մայրիկը և հայրիկը, միակ նրան սիրողը և հարգողը նրա ընկերն էր։ Եվ նա որոշեց, որ պետք է ապրի ուրիշ կյանքով, բայց դե չփախավ տնից այլ հագավ ուրիշ շորեր, փոխեց վերաբերմունքը և բնավորությունը։ Նրա ընկերոջ անունը Միշել էր։ Բայց էլ Արարատը չէր սիրում նրան, ընկերություն չէր անում նրա հետ։ Բայց ընկերը չէր թողնի, որ նա այդպես չարացած մնա։

Եկավ Արարատի ծննդյան օրը, նրա ընկերները նրան նվերներ էին բերում՝ մեքենաներ, փլեյսթեյշն, իսկ Միշելը նրան նվիրեց փափուկ արջուկ։ Արարատը դեն նետելով արջուկը իր ընկերների հետ սկսեցին ծիծաղել և ծաղրել նրան։ Միշելը լացելով դուրս եկավ տնից, նստեց ծառի տակ և սկսեց մտածել թե ինչպես վերադարձնի ընկերոջը։ Վաղ առավոտ էր, Արարատին հյուր եկավ Միշելը, նրան բերեց կոնֆետ։ Արարատը կոնֆետը տրորելով հեռացրեց իր սենյակից Միշելին։ Միշելը էլի չհանձնվեց և գնաց տուն։

Մայրիկ, մայրիկ ասաց Միշելը․ ինձ խորհուրդ տուր թէ ինչպես վերադարձնեմ ընկերոջս։ Նստիր ասաց մայրիկը․ հիմա կպատմեմ և սկսեց սկզբից մինչև վերջ պատմել։ Միշելը ամեն բան հասկացավ, բայց ինչպես էր անելու ախր Արարատը չէր ուզենա հետը խոսեր։ Բայց Միշելը միշտ ծրագիր ուներ սկսեց Արարատի հետ, խոսել ուրիշ թեմաներից և քիչ քիչ Արարատը հասկացավ, որ պետք չէ լինել չար և ագահ։

Վահան Թոթովենց, Ներման աղոթքը

Երբ դեռ մանուկ էի՝ շատ եկեղեցասեր ու ջերմեռանդ էի։ Իմ քրիստոնյա և աստվածավախ մայրս այնպես դաստիարակած էր։

Հայոց լեզու